Πνευμονική εμβολή και στρες
Αδιαμφισβήτητα το στρες είναι ένας παράγοντας που προωθεί την πνευμονική εμβολή κλινικά και γενικότερα σε άτομα που είναι γενετικά προδιατεθειμένα
Αδιαμφισβήτητα το στρες είναι ένας παράγοντας που προωθεί την πνευμονική εμβολή κλινικά και γενικότερα σε άτομα που είναι γενετικά προδιατεθειμένα
Κατά κανόνα μετά από μία μέτρια ή βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση εμφανίζεται το σύνδρομο της άπνοιας.
Στην κρανιοεγκεφαλική κάκωση σχεδόν πάντοτε λόγω της κατανομής της τραυματικής ενεργειακής δράσης κατά τη διάρκεια της εμφανίζονται διαταραχές του ύπνου.
Η συμπτωματολογία της ναρκοληψίας τακτικά συμβαδίζει με την εμφάνιση υπέρβαρου σώματος.
Ο ύπνος εξαρτάται από την κυκλοφορία του αίματος στον εγκέφαλο.
Σ’ ένα μεγάλο ποσοστό στις διαταραχές του ύπνου εμφανίζεται η λεγόμενη ατονία μυών, με εξαίρεση τους μύες που υποστηρίζουν το διάφραγμα και την αναπνοή.
Σε περιπτώσεις που έχουμε απλές ενδείξεις ή πληροφορίες από το ιστορικό του ασθενούς ότι υπάρχει περίπτωση αποφρακτικής άπνοιας, η εκτίμησή της μέσω της καταγραφής εικοσιτετράωρου ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος είναι απολύτως απαραίτητη.
Στα άτομα που πάσχουν από αϋπνία, ακόμα και όταν δεν εντοπίζεται ποια ακριβώς είναι η αιτία που την προκαλεί, έχουν μία χαρακτηριστική εγκεφαλική δομή.
Η δευτεροπαθής ενούρηση εμφανίζεται μετά το πέμπτο έτος της ηλικίας του ατόμου, με ή χωρίς περιοδικότητα.
Οι νυχτερινές άπνοιες με όλους τους κινδύνους που επισύρουν κα με την παχυσαρκία που τις συνοδεύουν κυρίως, έχουν ένα κοινό παρανομαστή
Σύμφωνα με τις έρευνες για την υπνοβασία και η εντύπωση που έχουμε εδώ στην Βιονευρολογική, είναι ότι,η εκφραζόμενη, από πολλούς ασθενείς-υπνοβάτες, ανάγκη για βαθύ ύπνο, ιδιαίτερα μετά από τη στέρηση του ή από την λήψη διαφόρων και ειδικών φαρμάκων ή από καταστάσεις άπνοιας, είναι βαθιά συνδεδεμένη με αυτά.