Μοριακή μιμητική και διαταραχές μνήμης
Μια από τις κυριότερες παρενέργειες της μοριακής μιμητικής είναι οι διαταραχές της μνήμης.
Μια από τις κυριότερες παρενέργειες της μοριακής μιμητικής είναι οι διαταραχές της μνήμης.
Τώρα που γνωρίζουμε το ρόλο της μοριακής μιμητικής που σχετίζεται με την παραγωγή παθολογικών πρωτεϊνών που προκαλούν αυτοάνοσες αντιδράσεις, προκύπτει και το ερώτημα αν αυτή διορθώνεται ή θεραπεύεται.
Οι έρευνες των τελευταίων χρόνων σε πανεπιστήμια της Αμερικής και κυρίως της Βοστόνης έχουν δείξει ότι στη νόσο του Alzheimer έχουμε μια διαδικασία «διπλώματος» των παθολογικών πρωτεϊνών˙ συγκεκριμένα πρόκειται για τα λεγόμενα PRIONS.
Η παρορμητική συμπεριφορά είναι μια κατάσταση που ξεκινά ξαφνικά χωρίς αιτία αλλά με επιπτώσεις για τον ίδιο τον πάσχοντα και το περιβάλλον του.
Μεγάλες κλινικές έρευνες που γίνονται τα τελευταία χρόνια σχετικά με τη νόσο του Alzheimer έχουν καταδείξει ότι η διερεύνηση της ύπαρξης αντισωμάτων στο αίμα για πολλούς ασθενείς αποτελεί μια ένδειξη μιας ερχόμενης διαδικασίας της νόσου του Alzheimer.
O Stanley Prusiner είναι ένα τιμημένος με Νόμπελ νευροβιολόγος του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Σαν Φρανσίσκο, ο οποίος το 1982 υπέθεσε ότι στη σπογγώδη εγκεφαλοπάθεια η συγκέντρωση «ιστιδίων» και οι πλάκες που δημιουργούνται είναι συγκεντρώσεις παθολογικών πρωτεϊνών, τα λεγόμενα prions
Σύμφωνα με τις βιοψίες που έγιναν τόσο σε ζώα όσο και σε ανθρώπινους εγκεφάλους, στη νόσο των τρελών αγελάδων υπάρχει μια παθολογική εξέλιξη παρόμοια με αυτήν της νόσου Alzheimer
Επί σειρά ετών στη Βιονευρολογική παρατηρούμε ασθένειες, οι οποίες προέρχονται από τοξική συγκέντρωση πρωτεϊνών εντός του νευρικού συστήματος ή στους συνδέσμους μεταξύ κεντρικού ή περιφερικού νευρικού συστήματος και άλλων συστημάτων
Παρατηρώντας τις διάφορες νευροψυχιατρικές ασθένειες και εξετάζοντας αυτές με όσα καινούργια μέσα διαθέτουμε τα τελευταία χρόνια, τουλάχιστον στη Βιονευρολογική, παρατηρούμε κάτι πάρα πολύ σπουδαίο
Κλινικές παρατηρήσεις στη Βιονευρολογική και ιδιαίτερα σε ασθενείς με καταθλιπτικές συνδρομές, έχουν δείξει μια συνάφεια εντερικής δυσλειτουργίας, σε περιπτώσεις πνευμονίας ή άσθματος