Πάρκινσον, ομοιόσταση, πόνος
Η νόσος του πάρκινσον με πόνο είναι πάρα πολύ τακτική, όταν εμφανίζονται οι διαταραχές της ομοιόστασης.
Η νόσος του πάρκινσον με πόνο είναι πάρα πολύ τακτική, όταν εμφανίζονται οι διαταραχές της ομοιόστασης.
Στην ατροφία πολλαπλών συστημάτων που κατά κύριο λόγο εμφανίζεται σχεδόν με καθαρή συμπτωματολογία πάρκινσον, υπάρχει αυτή η εικόνα που μοιάζει πολύ με το σύνδρομο του πάρκινσον διότι κατά κύριο λόγο στην περιοχή των βασικών γαγγλίων του εγκεφάλου έχουν προσβληθεί εκείνα τα κύτταρα που παράγουν την ντοπαμίνη, ουσία βασική για την εκτέλεση κινήσεων, σκέψης και ψυχικών συναισθημάτων.
Στην προκειμένη περίπτωση, πέραν της προσβολής των κυττάρων που παράγουν ντοπαμίνη στον εγκέφαλο, υπάρχει και η προσβολή εκείνων των νευρωνικών τόξων που συνδέουν διάφορα συστήματα και τμήματα της βάσης του εγκεφάλου, όπως δηλαδή τα νευρωνικά τόξα μεταξύ παρεγκεφαλίδας και γέφυρας.
Αυτό το ερώτημα απασχόλησε τους επιστήμονες και ιδιαίτερα τους νευρολόγους τα τελευταία δέκα χρόνια ιδιαίτερα έντονα.
Η ντοπαμίνη αποτελεί ένα νευροδιαβιβαστή που υποβοηθάει τη μεταβίβαση ερεθισμάτων μεταξύ των εγκεφαλικών συνάψεων˙ παράγεται κυρίως από κύτταρα του ίδιου του εγκεφάλου σε συγκεκριμένες περιοχές.
Στη δεκαετία του 70 σε ταυτόχρονες έρευνες στη Βαλτιμόρη της Αμερικής και στη Σκωτία βρέθηκε ένας παράλληλος δρόμος που επικοινωνεί όμως με το μονοπάτι της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο˙ πρόκειται για το «μονοπάτι» των οπιοειδών.
Ο μαραθωνοδρόμος ύστερα από ένα σημείο εντατικού τρεξίματος καταλαμβάνεται από μία έντονη ευφορία.
Μία πολύ σοβαρή έρευνα του πανεπιστημίου Άλμπερτ Αϊνστάιν της Νέας Υόρκης πιστοποίησε τη σχέση βλέμματος και έκκρισης ντοπαμίνης.
Στην πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα οι Γερμανοί ερευνητές του πανεπιστημίου του Μούνστερ πιστοποίησαν έναν εγκεφαλικό μηχανισμό πρόληψης και προστασίας στον εγκέφαλο που λειτουργεί με βάση τη δράση της ντοπαμίνης.
Στα τέλη της δεκαετίας του 70 άρχισε να αποκτάει ιδιαίτερη σημασία για τους νευροεπιστήμονες το «μονοπάτι της σεροτονίνης».
Η ντοπαμίνη σαν εγκεφαλικός νευροδιαβιβαστής παίζει ουσιαστικό ρόλο στην αίσθηση της ευχαρίστησης και της ηδονής μέσω της δραστηριοποίησής της στο εγκεφαλικό δίκτυο επιβράβευσης.
Η ντοπαμίνη έχει μία σχέση τόσο ποιοτική όσο και ποσοτική με τον εγκέφαλο.
Τα τυχερά παιχνίδια και ιδιαίτερα αυτά που είναι συνδεδεμένα σύμφωνα με τη λαϊκή έκφραση με τον «τζόγο» έχουν δημιουργήσει ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα πλέον σ’ όλον τον πλανήτη.
Τα κύτταρα-καθρέφτες είναι ειδικά κύτταρα στον εγκέφαλο που «αντιγράφουν» λειτουργίες, κινήσεις, ακουστικά ή οπτικά ερεθίσματα από άλλα πρόσωπα.
Για λόγους ανατομικούς αλλά και λειτουργικούς αρκετές φορές έχουμε μία ταραγμένη, ελλειμματική λειτουργία της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο που παρουσιάζεται με το σύμπτωμα του ναρκισσισμού.
Στα τέλη του 20ου αιώνα ανακαλύφθηκαν τα κύτταρα-καθρέφτες στον εγκέφαλο από ερευνητές του πανεπιστημίου της Πίζας.
Το σύστημα επιβράβευσης εντοπίζεται κυρίως στο μεσεγκεφαλικό όπου κατά κύριο λόγο δραστηριοποιείται η ντοπαμίνη.
Η μέτρηση της ηδονής στον εγκέφαλο γίνεται με έμμεσο τρόπο.
Η ντοπαμίνη σχετίζεται με κάθε είδους κινητική δραστηριότητα.
Η ντοπαμίνη αποτελεί ένα σπουδαίο νευροδιαβιβαστή˙ μία ουσία δηλαδή η οποία προκαλεί εκείνες τις διεγέρσεις στα εγκεφαλικά κύτταρα που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την αρμονία των κινήσεων.