Μέσω της πλαστικότητας του εγκεφάλου σε διάφορες νευροψυχιατρικές παθήσεις μπορούμε να επηρεάσουμε θεραπευτικά τη μία ή την άλλη περιοχή του εγκεφάλου αλλά ακόμη και τον τρόπο επικοινωνίας μεταξύ τους.
Στο ανοσοποιητικό σύστημα υπάρχουν κάποια ειδικά κύτταρα που όταν διεγείρονται προκαλούν την παραγωγή αντισωμάτων για την αντιμετώπιση οποιουδήποτε κινδύνου προσβάλει τον οργανισμό.
Αν και είναι γνωστή εδώ και αρκετά χρόνια, η νόσος του Parkinson έχει αποκτήσει μία νέα διάσταση.
Πρόκειται για δύο αλληλένδετες έννοιες οι οποίες χαρακτηρίζουν την προσωπικότητα του ατόμου.
Όσον αφορά την ανάγκη για ύπνο, στο νευρωνικό τόξο του ύπνου που βρίσκεται μεταξύ στελέχους και υποθαλάμου του εγκεφάλου, κύριος ρυθμιστής είναι οι ηλεκτρικές εκφορτίσεις ανάμεσα στα κύτταρα της περιοχής.
Ο ύπνος αποτελεί οπωσδήποτε ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο και όχι μόνο μία αυτόνομη λειτουργία.
Η αρχαία Ελληνική ιατρική ήδη από τον 5ο αιώνα π.Χ. ήταν η μοναδική περίπτωση επιστημονικής αναφοράς σ’ ότι αφορά την επιληψία.
Η αύξηση της αρτηριακής πίεσης κυρίως για τη μέση και προχωρημένη ηλικία που αφορά την Ελλάδα είναι μία πολύ γνωστή νοσολογική κατάσταση.
Μετά τις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και τους τραυματισμούς του εγκεφάλου, εφόσον ο ασθενής επιζήσει άσχετα μ’ όλα τα νευρολογικά ή ψυχιατρικά συμπτώματα που παρουσιάζει, συνήθως ένα κύριο σημείο διαταραχής είναι η συμπεριφορά του.
Η τεστοστερόνη που παράγεται μέσω της υπόφυσης του εγκεφάλου μετά από εγκεφαλικές διαδικασίες «ενοχλείται» από μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση.
Τα τελευταία τριάντα χρόνια χορηγούμε τη μαννιτόλη για διάφορες θεραπευτικές διαδικασίες σε νοσήματα του εγκεφάλου, κυρίως καρκίνους, σε συνδυασμό μ’ άλλα φάρμακα.
H νευρογλοία περιβάλλει όλα τα εγκεφαλικά κύτταρα και ο ρόλος της στο κεντρικό νευρικό σύστημα είναι να εντοπίζει όλα τα «υπολείμματα» από τα κατεστραμμένα κύτταρα, καθώς επίσης και τα λοιμώδη τμήματα και να τα «απορροφά» ή να τα αποβάλλει.
Τα τελευταία χρόνια η έρευνα σε ότι αφορά την ανοσολογία και την άμυνα του οργανισμού έχει αναπτυχθεί πάρα πολύ.
Οι γενετικές διαδικασίες έχουν εισέλθει πλέον στη διάγνωση της νόσου του Alzheimer στα διάφορα στάδια και στις χρονικές στιγμές της.
Μεγάλες κλινικές έρευνες που γίνονται τα τελευταία χρόνια σχετικά με τη νόσο του Alzheimer έχουν καταδείξει ότι η διερεύνηση της ύπαρξης αντισωμάτων στο αίμα για πολλούς ασθενείς αποτελεί μια ένδειξη μιας ερχόμενης διαδικασίας της νόσου του Alzheimer.
Μέσω κάποιου αντισώματος δημιουργείται ένα «συμπλήρωμα» το οποίο έχει μάλλον γενετική προδιάθεση και καταλήγει στη δέσμευση της πρωτεΐνης C1 με την ανοσοσφαιρίνη ΙgG.
Στις επιληπτικές κρίσεις, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, κατά κανόνα εμφανίζεται και μια υποθαλαμική βλάβη
Η επιστήμη τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα ότι αφορά τις νευροεπιστήμες, έχει καταδείξει ότι στον εγκέφαλο λαμβάνουν χώρα βιοχημικές διαδικασίες, μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου, πριν από την απόφαση της εκτέλεσης μιας πράξης
Τα μηνιγγιώματα εμφανίζονται με μια συχνότητα, σε ότι αφορά τους εγκεφαλικούς όγκους, περίπου 15% στους άνδρες και 30% στις γυναίκες
Πολλές φορές ιδιαίτερα κατά τους νυχτερινούς ιλίγγους συμβαίνει, καθώς ο ασθενής κοιμάται, μερικά από τα ωτοκονία που υπάρχουν, δηλαδή τους μικρούς κρυστάλλους που βρίσκονται στο αιθουσαίο νεύρο και ερεθίζουν κατά προτίμηση το βλεννογόνο με τρόπο τέτοιο, ώστε να αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλος τη θέση του σώματος στο χώρο, να δυσλειτουργούν και να επικολλούνται σε ένα ακριβώς σημείο
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος