Η διαβητική περιφερική νευροπάθεια και οι στυτικές διαταραχές
Η διαβητική περιφερική νευροπάθεια αποτελεί κατά κύριο λόγο το μεγαλύτερο αίτιο που προκαλεί τις στυτικές διαταραχές
Η διαβητική περιφερική νευροπάθεια αποτελεί κατά κύριο λόγο το μεγαλύτερο αίτιο που προκαλεί τις στυτικές διαταραχές
Αν και οι εποχές κρίσης, κυρίως για την Ευρώπη, ίσως και για όλο τον κόσμο, σημαίνουν φτώχεια, δυστυχία και ταλαιπωρία, παρόλα αυτά το φαινόμενο της παχυσαρκίας ακόμη και για τις χώρες του τρίτου κόσμου είναι οξύ
Στη Βιονευρολογική έχουμε διαπιστώσει περίπου το 20%-25% με ιστορικό διαβήτη να αναπτύσσουν μια νευροπάθεια με παραισθησίες.
Η διαβητική πολυνευροπάθεια είναι το «πρώτο» σύμπτωμα της εμφάνισης μιας χρόνιας παχυσαρκίας διαβήτη τύπου 2 ή ακόμη και μιας ερχόμενης εγκεφαλοπάθειας.
Πρόκειται για ένα κλιμακωτό ένθεμα, «υδραυλικής» σχεδόν κατασκευής, το οποίο τοποθετείται ενδοπεϊκά σε περιπτώσεις χρόνιας στυτικής δυσλειτουργίας
Όπως έχουμε παρατηρήσει στη Βιονευρολογική, οι στυτικές δυσλειτουργίες σε διαβητικούς ασθενείς κατά κύριο λόγο προέρχονται από τη διαβητική νευροπάθεια και δη το αυτόνομο νευρικό σύστημα
Σε ασθενείς μετά τα σαράντα που παρουσιάζουν για πρώτη φορά χαρακτηριστικές ή ελαφριάς μορφής στυτικές διαταραχές, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, ο κύριος λόγος είναι μια διαβητική αυτόνομη νευροπάθεια· είναι κάτι το οποίο πρέπει να ανιχνεύεται σαν πρώτο στοιχείο, όταν παρουσιάζονται τέτοια παράπονα
Στη Βιονευρολογική εδώ και πάρα πολλά χρόνια ψάχνουμε συστηματικά να βρούμε τη συχνότητα με την οποία εμφανίζεται η στυτική δυσλειτουργία εξαιτίας διάφορων παραγόντων, στις περιπτώσεις ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη
Ένα από τα συχνότερα και πιο εντατικά προβλήματα διαγνωστικά και θεραπευτικά της Βιονευρολογικής είναι αυτό της διαβητικής πολυνευροπάθειας που οδηγεί στον ακρωτηριασμό του άκρου