Το σύνδρομο Sjogren και η πιλοκαρπίνη

Το σύνδρομο Sjogren και η πιλοκαρπίνη

Ένα από τα «ραγδαία» αναπτυσσόμενα σύνδρομα της τελευταίας εικοσαετίας είναι και αυτό του Sjogren, το οποίο χαρακτηρίζει το αυτοάνοσο νόσημα πολλές φορές όμως και με συμμετοχή από το κεντρικό νευρικό σύστημα. Το έχουμε συναντήσει πολλές φορές εδώ σε ασθενείς στη Βιονευρολογική, ιδιαίτερα με τέτοιους που έχουν συνδυασμό και άλλα αυτοάνοσα, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας ή ρευματοειδείς παθήσεις. Κατά κύριο λόγο και το σύνδρομο Sjogren «λειτουργεί» με ρευματοειδή συμπτωματολογία, ξεραίνοντας τους εξωκρινείς αδένες του σώματος, προκαλώντας έτσι ξηροστομία, ξηροδερμία και ξηροφθαλμία. Ένα από τα φάρμακα που μπορεί έγκαιρα να βοηθήσει και αποτελεσματικά είναι η πιλοκαρπίνη. Βέβαια, το φάρμακο αυτό πρέπει να χορηγείται σε συνδυασμό με άλλα παρόμοια, έτσι ώστε να έχει το μέγιστο αποτέλεσμα, χωρίς τις συνοδεύουσες παρενέργειες.